لوازم خانگی پرمصرف یا لوازم الکتریکی پرمصرف

لوازم خانگی پرمصرف یا لوازم الکتریکی پرمصرف تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی (دیجیتالی یا آنالوگ) با استفاده روزانه اعضای خانواده هستند. لوازم خانگی پرمصرف به سه دسته زیر تقسیم می­شوند:

• لوازم خانگی پرمصرف یا الکتریکی پرمصرف با کارایی سرگرمی نظیر تلویزیون­ های صفحه تخت، دستگاه پخش کننده دی وی دی، بازی­های ویدئویی، اتومبیل­های کنترل از راه دور و غیره.
• لوازم خانگی پرمصرف با کارایی برقراری ارتباطات نظیر تلفن­ ها، تلفن ­های همراه و غیره.
• لوازم خانگی پرمصرف برای انجام فعالیت­های خانگی - اداری نظیر رایانه های رومیزی، چاپگرها، خردکنندهای کاغذ، و غیره.

 در انگلیس تولید کنندگان و فروشندگان اغلب لوازم خانگی پرمصرف را با نام کالاهای قهوه ­ای می­شناسند. این نامگذاری برای متمایز کردن این لوازم از لوازم خانگی اصلی یا همان محصولات سفید صورت گرفته است، بنابراین این لوازم با کارایی فعالیت­های خانگی و اداری از لوازم خانگی اصلی نظیر ماشین های لباسشویی، یخچال و فریزر متمایز می­شوند.

امروزه لوازم خانگی پرمصرف توانایی اتصال به اینترنت و کنترل از راه دور را پیدا کرده­ اند، در سالهای 2010، این تمایز در انتخاب سبد خرید فروشگاه بزرگ لوازم الکتریکی و الکترونیکی برای خریداران مطرح بود. در این فروشگاه­ها لوازم خانگی بزرگ (محصولات سفید)، لوازم خانگی پرمصرف (محصولات قهوه­ای) و لوازم خانگی کوچک موجود بوده و در اختیار خریداران قرار می­گرفت.

پخش­کننده ­های رادیویی اولین لوازم خانگی پرمصرف در قرن بیستم بودند، این پخش­ کننده­ های رادیویی امکان دریافت امواج رادیویی را در اختیار عموم مردم قرار دادند. تلفن، تلویزیون، ماشین حساب، ضبط و پخش کننده ­های صوتی و تصویری، کنسول­های بازی، رایانه­ های شخصی و پخش ­کننده ­های MP3پس از پخش­ کننده ­های رادیویی به ترتیب به دسته لوازم خانگی پرمصرف اضافه شدند.

فروش محصولات فروشگاه­های لوازم الکترونیکی پرمصرف در دهه 2010، اغلب دستگاه­های موقعیت یاب جهانی(GPS)، لوازم الکترونیکی اتومبیل (نظیر استریو ماشین)، کنسول­های بازی­های ویدئویی، سازهای الکترونیکی (نظیر، صفحه ­کلیدهای ترکیبی)، دوربین های دیجیتال و دستگاه پخش کننده ویدیویی (با توانایی پخش دی وی دی و بلوری) بودند. در کنار محصولات نامبرده لوازم هوشمند، دوربین­های دیجیتال، دوربین ­های فیلمبرداری، تلفن­ های همراه و تلفن­ های هوشمند نیز در اختیار خریداران قرار گرفته و به فروش می­رسیدند.

اکثر لوازم خانگی پرمصرف در دهه 2010 موجود در فروشگاه­ها برپایه فناوری دیجیتال طراحی و تولید شده بودند، این پیشرفت ادغامی بنیادی با صنعت رایانه را در زمینه فناوری اطلاعات با خود داشت.

بر طبق نظرات و تحلیل­های اقتصاد­دانان و بازاریان فروشی 9/2 تریلیون دلاری در سال 2020 در انتظار لوازم خانگی پرمصرف است. این بخش از صنعت الکترونیک به نوبه خود، نقشی پررنگ در گسترش صنعت نیمرساناها خواهد داشت. دلیل اصلی گسترش استفاده از لوازم خانگی پرمصرف کوچک شدن سایز محصولات طراحی شده با استفاده از وسایل الکترونیکی مدرن MOSFET (همان ترانزیستور­هایی ساخته شده بر پایه فلزی-اکسیدی-سیلیکونی) می­باشد.

تاریخچه لوازم خانگی پرمصرف یا لوازم الکترونیکی پرمصرف

پنجاه سال قبل از طراحی و تولید اولین پخش ­کننده رادیویی الکتریکی در سال 1920، دستگاه­های فونوگرافی (دستگاه ضبط و پخش مکانیکی) از انرژی الکتریکی استفاده نمی­ کردند. بنابراین سوزن ضبط صدا و سوزن پخش صدا کاملاً مکانیکی بودند. تولید انبوه رادیوهای طراحی شده در سال 1920 فونوگراف­ها را بازنشسته کرد. در این رادیوها تیوب­های خلاء کار جذب عملی امواج رادیویی را بر عهده داشتند و از دستگاه­های ضبط صدا نیز برای تقویت صداهای دریافت شده استفاده می­شد. در ادامه صدای تقویت شده  از طریق بلندگو در محیط پخش شده و برای انسان قابل درک می­شد. با وجود اینکه اختراع تلویزیون تفاوت زمانی زیادی با رادیو نداشت عرضه و تولید انبوه آن تا سال 1950 میلادی امکان پذیر نشد.

پیشرفت محصولات لوازم خانگی پرمصرف

گیرنده­ های رادیویی، تلویزیون­ها، دستگاه­های پخش MP3، ضبط کننده­ های فیلم، پخش­ کننده ­های دی وی دی، دوربین­ های دیجیتال، دوربین­ های فیلمبرداری، رایانه ­های شخصی، کنسول­ بازی­های ویدئویی، تلفن و تلفن­ های همراه جزء محصولات اصلی لوازم الکترونیکی پرمصرف هستند. روز به روز این محصولات انطباق بیشتری با دنیای فناوری­های دیجیتالی برقرار می­کنند. شرکت­های اپل و آزمایشگاه رسانه ­ای MIT به عنوان مخترعان فناوری­های اطلاعات، پیشتاز پیشرفت لوازم خانگی پرمصرف در این زمینه هستند.